Nieuws en Blog

Afgelopen weekend las ik in Volkskrant een interview met Jos de Blok, de niet-managende manager van Buurtzorg.

Heel verfrissend om te luisteren naar iemand die volkomen vertrouwt op het vakmanschap van 'zijn mensen', iemand die niet de minste neiging heeft om wat dan ook naar zich toe te trekken, iemand die wél heel helder weet wat hem voor ogen staat én daar consequent naar handelt.

Ieder mens wil voor vol worden aangezien, jij toch ook? Het is heerlijk wanneer je werk kunt doen waar je goed in bent en nog beter in kunt worden, werk dat op welke manier dan ook als zinvol wordt ervaren en - niet in de laatste plaats - waar je plezier aan beleeft.

In hoeverre heb je nu zélf invloed op dit proces? Ik denk best veel. Ik denk dat ieder (en allemaal op de eigen plek of positie) daar behoorlijk veel invloed op kan uitoefenen. Mits je in staat bent leiding te nemen over wat er zich allemaal in je hoofd afspeelt en hoe je dat laat doorklinken in je gedrag. Met andere woorden: mits je in staat bent persoonlijk leiderschap te nemen over jouw eigen leven.

Dan komt er eigenlijk meteen een tweede belangrijk begrip de hoek om kijken en dat is: zelfverantwoordelijkheid. Om als leidinggevende te kunnen functioneren zul je op z’n minst leiding moeten kunnen geven aan jezelf.

Dat betekent dat je onderscheid moet kunnen maken tussen gedrag en gedachten gebaseerd op ‘oud’ (oude ervaringen en de daaraan verbonden conclusies) en gedrag en gedachten gebaseerd op 'hier en nu'. Als je dat niet doet blijf je eigenlijk alleen maar dat oude gedrag herhalen en voor je het weet, creëer je je eigen selffulfilling prophecies.

Terug naar Jos de Blok: "Dat het [leiderschap] bij de vakmensen moet liggen". M.a.w. hij láát de mensen hun eigen verantwoordelijkheid nemen en zie dan het effect: mensen némen hun verantwoordelijkheid. Mensen worden uitgenodigd en gestimuleerd om zelf na te denken en hun eigen keuzes te maken simpelweg door er zonder al te veel poespas vanuit te gaan dat zij het zelf het beste weten en daarop te vertrouwen.

Op dit punt aangekomen, zien we twee lijnen samenkomen: de ene lijn is het nemen van de eigen verantwoordelijkheid waardoor je je eigen denken en doen kunnen leren aansturen. De andere lijn is de verantwoordelijkheid die je gelaten of gegeven wordt waardoor je uitgenodigd en gestimuleerd wordt om je kwaliteiten te leven zodat het beste in jou naar boven kan komen. 1 plus 1 is 3 :-)

Ook op een andere manier komen er twee lijnen samen: de lijn van de persoonlijke - en die van de professionele ontwikkeling. Je persoonlijke eigenschappen (karakter, persoonskenmerken, ervaringen uit het verleden etc.) kunnen je professionele handelen immers stimuleren of juist afremmen en/of afdekken. Dát onderzoeken, dát vanuit verschillende perspectieven willen bekijken, dat brengt je op het pad van ontwikkeling.

En ben je eenmaal aan die persoonlijke ontdekkingsreis begonnen, dan houdt die eigenlijk nooit meer op. Niet dat je altijd in therapie of coaching moet zijn. Niet dat het nooit goed genoeg is. Niet dat het altijd beter moet. Nee, het is die innerlijke houding, dat verlangen naar mogen doen waar je goed in bent en nog beter in kunt worden, dat op welke manier dan ook als zinvol ervaren en - niet in de laatste plaats - daar heel veel plezier aan beleven!

En dan nog: de essentie van een ontdekkingsreis is dat je op onderzoek gaat, onbekende paadjes inslaat, terugkeert op je schreden of juist dwars door alles heen dóórgaat. En dan steeds beter gaan weten wat er bij jou past, hoe je jouw leven wilt leven of hoe jij het beste tot je recht komt in je werk.

Want dan gebeurt er iets moois, in plaats van dat je aan het leven lijdt, ga je (misschien wel eindelijk?) je eìgen leven leiden! Veel plezier!

Als je daar behoefte aan hebt, zou ik met je mee kunnen kijken en zoeken. Ik doe dat graag en met plezier en heb je veel meer te bieden dan alleen een luisterend oor. Er staan verschillende mogelijkheden op mijn websites. Kijk ook eens op  www.docenten-coaching.nl

Laatst vernieuwd: 02-05-2020 om 00:16