Nieuws en Blog

Gevonden! De enige echte ouderwetse knikkerbaan! Bovenin laat je de knikker los en daar is het geluid van de rollende knikker… de plofjes als hij een laagje dieper valt… je hoort hoe de knikker sneller en sneller gaat, de klingklankjes van het trappetje en dan dat korte moment van spanning…. In welk gaatje valt hij..... ?

Deze knikkerbaan is een prachtige metafoor voor hoe gedachte- en gedragspatronen werken in ons systeem. Als zo’n patroon getriggerd wordt, zijn we ons daar in eerste instantie niet eens zo van bewust. Je bent gewoon boos of chagrijnig, of je hebt gewoon niet zo’n zin, of je vindt iemand ‘gewoon’ niet zo leuk sterker nog die persoon werkt je op de zenuwen… Hoe krachtiger en dwingender zo’n gedachte of impuls is, des te groter is de kans dat er ‘iets ouds’ is getriggerd.

En dàn staat die daar ineens: jouw knikkerbaan! In z’n volle glorie nodigt hij je uit om samen met die knikker baan na baan af te glijden, de alarmbellen van het trappetje te negeren en in het vakje te vallen waar hij altijd in valt, waarschijnlijk het vakje met de minste punten, waar je het minst blij van wordt.

Hoe werkt dat?

Laten we eens een willekeurig voorbeeld nemen, gewoon een alledaags voorval, dat met een beetje pech kan leiden naar een teleurstelling. Stel: je gaat shoppen, je hebt een mooie nieuwe jurk (of pak ;-) nodig voor een feest. Je hebt er zin, de zon schijnt en in de stad is het gezellig druk. Je stapt de eerste de beste winkel binnen, mwah… je vindt niks van je gading, volgende winkel, wel aardig maar nee toch maar niet… En na winkel na winkel, na jurk na jurk, is daar ineens de gedachte dat je misschien wel met lege handen naar huis moet.

De knikker ligt klaar. Nu hoeft er niet eens zo heel veel te gebeuren om die knikker te laten gaan… roetsj, naar het bakje met de minste punten. Het bakje waar die ene oude gedachte aan verbonden is, die ene oude gedachte die jij niet wilt denken, maar die jij toch heel vaak denkt: ik ben alleen omdat ik echt niet leuk genoeg ben.

Hoe ziet dat eruit in die knikkerbaan?

• Op het eerste latje: mij staat niks, en nu gaat t ook nog regenen.
• Op het tweede latje: ik ben niet mooi genoeg, niks past mij ook.
• Op het derde latje: wie vindt mij nou leuk.
• Alarmbellen van het trappetje klinken: let op! Maar je hoort ze niet en bingo! Je eindigt in de gedachte “Ik ben niet leuk genoeg, ik ben niks waard, niemand wil met mij, ik ben alleen op de wereld” of een variatie daarop.

Zo’n overtuiging heeft meteen een daarbij ontwikkelde gedragscomponent, die natuurlijk kan verschillen van persoon tot persoon: denk hierbij aan terugtrekken, troosteten, proberen leuker te zijn dan anderen, de moed opgeven, nog harder je best doen etc.

Kies een alternatief

Het goede nieuws is: het hoeft niet zo te gaan! Wat nu als je je realiseert, dat je misschien wel met lege handen naar huis moet, maar dat je een ander denkweggetje, hersenpaadje kunt nemen: wat jammer, balen zeg, ik ben moe, nou moet ik een andere oplossing zoeken, weet je wat ik bel een vriendin en ga samen koffie drinken en dan gewoon vertellen hoe het is: ik wilde een jurk kopen, is niet gelukt, jammerdebammer, balen, maar ik bedenk iets anders of ga nog keer shoppen, of leen iets of … of…

Dàt is vrijheid. Dat we niet keer op keer onze eigen platgetreden paadjes lopen met altijd weer die voorspelbare uitkomst, waar we tóch niet gelukkig van worden. Dat we ons realiseren dat er altijd iets anders mogelijk is. Dat we de zuigkracht van die knikkerbaan leren te negeren en keuzes leren te maken die wel bevredigend zijn, die ons wel gelukkig maken, keuzes die de kwaliteit van ons leven verbeteren.

Laatst vernieuwd: 30-09-2017 om 23:51